Tussenkomst over vrouw-onveilige plaatsen in Gent
Tijdens de gemeenteraad van 30 september deed ik een tussenkomst nav een telefoontje dat ik onlangs kreeg van vriendin Nele. Ze liep met haar vriendin op straat. Hand in hand. Gewoon. 2 meisjes die elkaar graag zien. Dit kon voor sommigen niet door de beugel en was de aanleiding voor de meest grove beledigingen.
Collega’s,
U vindt in deze in mij een partner. Iedereen, elke Gentenaar of bezoeker moet zich veilig voelen in onze stad. Los van leeftijd, geslacht of seksuele geaardheid.
Vorige week kreeg ik een telefoontje van Nele. We kennen elkaar al lang via de AA Gent Ladies. Vol schroom belde ze mij. Ze had getwijfeld, want ja, was de rok van haar vriendin niet te kort? Hadden ze het niet uitgelokt?. Maar het bleef door haar hoofd spoken, ze voelde zich aangevallen en wou niet alleen een luisterend oor, maar ook actie.
Haar verhaal? Ze liep met haar vriendin op straat. Hand in hand. Gewoon. 2 meisjes die elkaar graag zien. Dit kon voor sommigen niet door de beugel en was de aanleiding voor de meest grove beledigingen.
Mijn maag keerde ervan om. Ik ga ervan uit dat jullie dit gevoel delen. En ik ga er ook van uit dat we dit gedrag we met zijn allen afkeuren. Krachtdadig. En opnieuw en opnieuw en opnieuw.
Dit is geen gemakkelijk debat. het is te zeggen: het uitgangspunt is voor mij evident, met name dat elke vorm van grensoverschrijdend of intimiderend gedrag niet door de beugel kan.
Door niemand en tegen niemand. Maar de problematiek is complex: het gaat over vele vormen van agressie op diverse manieren. Het gaat bovendien vaak over subtiele zaken, denk maar aan nafluiten bijvoorbeeld. Dit lijkt onschuldig maar kan een grote impact hebben op diegene die nagefloten wordt.
Vele gevallen blijven bovendien onder de radar omdat het slachtoffer geen aangifte doet. En dat is bijzonder jammer want op die manier kunnen we als stad niet voldoende beschikken over de correcte cijfers noch krijgen we een nauwkeurig beeld over wat de situatie nu eigenlijk is. Dat is trouwens de reden waarom ik vorige week de cijfers heb opgevraagd bij de burgemeester aangaande homofoob geweld. Meten is weten.
Ik wil dan ook een oproep doen aan eenieder om gevallen van ongewenst gedrag te melden, of je nu getuige bent of slachtoffer. We hebben een meldpunt. Dat marcheert voortreffelijk. Maak er gebruik van.
Meneer de burgemeester, Schepen De Bruycker, onze fractie wenst een krachtige aanpak. Dan gaat het over repressie, zeer zeker, maar ook over een mentaliteitswijziging.
We leven intussen in 2020, de tijd van de neanderthalers ligt intussen toch al even achter ons. Laat ons dan ook komaf maken met prehistorisch gedrag. Wie er zich toch aan bezondigt kunnen we jammer genoeg niet naar de oertijd terug katapulteren, maar we kunnen wel laten horen en voelen: Dit. Kan. Echt. Niet.
Ik dank u.
