We moeten het even hebben over De Stemming van VRT NWS, en de laatste golf haat op Twitter...
Meer dan ooit zijn mensen ontevreden over het beleid. Maar liefst 35% van de bevolking ziet wel iets in een autoritaire leider. En minder dan de helft van de mensen zou nog gaan stemmen bij de verkiezingen.
Het vertrouwen in politiek is zoek en dat baart me heel erg zorgen. Ook al heb ik begrip voor de cijfers.
Al mijn hele leven hoor ik dat politici onbetrouwbare zakkenvullers zouden zijn, een ras apart van huichelende egoïsten. Ik heb altijd geweten dat daar niks van aan is, want sinds mijn eerste stapjes in de politiek heb ik quasi uitsluitend hardwerkende en goedmenende mensen rond mij gekend. En toch lijkt de verbinding tussen burger en politiek vandaag brozer dan ooit.
Als jonge politica komt dat hard bij mij binnen. Ik heb altijd geloofd dat hard werken, eerlijkheid en authenticiteit de bovenhand zouden halen. Ik schuw daar ook geen vragen over: ik gaf gisteren een interview bij Villa Politica over net dat thema. Er kwam een spervuur aan vragen over onze liberale partij, vragen die ik met optimisme en geloof in de toekomst heb beantwoord. Want ik wil niet meehuilen met de wolven in het bos: morgen kan en zal beter zijn dan vandaag.
Vandaag halen de klavierhelden van Twitter dat optimisme door de mangel, wordt die positiviteit afgestraft met vileine uithalen. Omdat ik de lichtpuntjes zie, in plaats van de donkere tunnel.
Ik ga daar niet flauw over doen, dat raakt mij.
Ja, alles kan beter. En burgers mogen politici op hun verantwoordelijkheden wijzen en het met ons oneens zijn. Graag zelfs, want ik ben de laatste om te denken alle wijsheid in pacht te hebben. Maar mag het met een beetje respect, alsjeblieft?
Met wat wederzijds begrip? Of, als het niet teveel gevraagd is, wat menselijkheid? Uit de resultaten van De Stemming blijkt ook dat tien procent van de mensen geen enkel probleem heeft met het uitschelden van politici. Zo leef je toch niet samen? Stel je voor dat we over straat zouden lopen zoals het er op sociale media aan toegaat. Geen kat die nog buiten durft komen – behalve de grootste bullebakken.
Dat is het pad waar we opzitten in de politiek. Les dégoutés sont en train de partir, les dégoutants restent. Alle partijen, de pers en iedere burger heeft een verantwoordelijkheid om onze samenleving tot een mooie plek te maken. Te weinig mensen nemen vandaag die verantwoordelijkheid op. Tegenwerken en kleineren blijft vaker voorkomen dan samenwerken.
Ik heb vroeger al gewaarschuwd dat jonge mensen weg zouden blijven van de politiek, als dit zo doorgaat. Dat is ondertussen aan het gebeuren.
Ik heb gewaarschuwd dat getalenteerde en goedbedoelende mensen de politiek zouden verlaten, als deze sfeer aanhoudt. In alle partijen zien we opvallend veel vertrekkers.
Ik zal dus blijven waarschuwen. Blijven oproepen om beter te doen. Tot er terug een greintje elementaire beleefdheid is.
En ja, ik blijf aan politiek doen met de glimlach. Ook al maakt mijn glimlach de helden van het internet boos. Want ik glimlach graag. Ik zal me niet excuseren voor wie ik ben.
