Om visies te laten botsen, moet je natuurlijk eerst een visie brengen

Knack: 'Sinds enkele weken wordt onze partij gefileerd', schrijft Stephanie D'Hose (Open VLD). Ze stoort zich aan de kritiek van partijgenoeten, omdat die niet gepaard gaat met een geloofwaardig alternatief. 'De andere partijen gniffelen, onze militanten zijn de dupe.'

20 jaar, al zolang zet ik me met plezier en veel goesting in voor Open Vld. Al even lang ben ik het ook niet altijd eens met de koers van mijn partij. Gelukkig maar. Eenheidsworst, daar pas ik voor. Door de botsing van ideeën en veel intern debat komen we tot een visie die sterker is dan de som van individuele opinies. Daarbij mag het gerust eens luid gaan. Dan drinken we er achteraf ook samen een glas op, blij dat we kunnen bijdragen aan het liberale verhaal. Zo gaat dat in onze partij, zo zit dat in ons DNA.

Sinds enkele weken moet ik echter in de pers lezen hoe mijn partij gefileerd wordt door sommige individuen. Soms anoniem, soms met naam en toenaam, steeds zonder een positief en geloofwaardig alternatief. En dat raakt de militant die op straat en aan de toog, vrienden en vreemden probeert te overtuigen van zijn partij. 'Dat het weer gezellig is bij Open Vld', krijgt hij dan cynisch op zijn bord geworpen.

Deel uitmaken van een partij, het is iets bijzonder. Als jonkie voor de eerste keer naar een partijvergadering of activiteit. Je wordt er warm onthaald, er ontstaat een camaraderie, je hebt het gevoel thuis te komen. Gaandeweg merk je dat ook een groot deel van je vriendenkring verbonden is met het liberalisme. Een eminent politicus zei me ooit: uw grootste vijanden zitten in uw partij. Dat is waar, dacht ik toen, maar mijn grootste vrienden ook. .

Voor die partij zetten duizenden militanten en vrijwilligers zich in. Ze gaan mee borden zetten en flyers bussen, ze zijn erbij op nieuwjaarsrecepties en quizavonden. Ze zijn het weefsel van de partij. Ze zien die partij graag en de partij ziet hen graag. Ze zijn het niet altijd eens met wat beleidsmakers doen, maar laten hun blauw hart er niet door verkleumen.

Dat gevoel mis ik volledig in wat ik de voorbije weken lees. Wie meent te weten hoe het beter kan, mag dat gerust zeggen. Stel u kandidaat voor het voorzitterschap, leg uw positief alternatief voor waarmee u die duizenden militanten wil overtuigen. De vluchtelingencrisis, de hoge staatsschuld, de onderwijshervorming, een verdeeld Europa,... de uitdagingen vandaag zijn niet min. Laten we ze samen aanpakken. Met inhoudelijk debat en visie. Met respect voor de militant en de partij.

Om visies te laten botsen, moet je eerst een visie brengen natuurlijk. En visie, dat is geen zuur opiniestuk zonder enig spoor van een alternatief project. Dat is toogpraat, niets meer. De andere partijen gniffelen, onze militanten zijn de dupe.