Gelukkig Nieuwjaar!
Het aftellen zit erop, de kurken moeten misschien nog opgeruimd worden, maar het is officieel: het nieuwe jaar is ingegaan! Zo’n jaareinde zet me steeds wat aan het denken, over wat was, en over wat komt…
Er zijn soms jaren die in een oogwenk voorbij lijken te zijn. Andere jaren voelen aan alsof ze een eeuwigheid hebben geduurd. En dan zijn er die jaren, zoals 2024, die tegelijk tergend traag en bliksemsnel zijn.
Zo’n jaar was 2024.
In mijn leven had ik nooit eerder zo’n druk jaar. Zeker op politiek vlak. Het was een intens jaar, met twee verkiezingen en twee razend spannende campagnes. Een emotioneel jaar, met hoogtes en laagtes. Nationaal kreeg het liberalisme een uppercut, en gaan we herbronnen in de oppositie. In Gent hielden we stand, maar volgde een ongemakkelijke soap waar niemand graag naar keek.
Tijdens de campagnes kreeg ik vaak de vraag waarom ik aan politiek doe. Wat mij drijft. Die vraag kent meerdere antwoorden, maar ze laten zich allemaal samenvatten als: impact. Ik wil iets kunnen betekenen voor jullie. Ik wil jullie leven een beetje beter helpen maken. Wanneer de politiek meer met zichzelf bezig is dan met de mensen die hen hebben verkozen, krijg je stilstand. In die situatie zitten we vandaag. De federale onderhandelaars draaien rondjes, broodnodige hervormingen blijven uit. Ik heb honderd-en-een ideeën over hoe we dat kunnen doorbreken, maar onze liberale partij is te klein geworden om doorslaggevend te zijn. Jullie mogen gerust weten hoe frustrerend dat soms is.
Een jaar geleden legde ik de laatste hand aan mijn plan voor de afschaffing van de Senaat. Dat was geen makkelijke opdracht, maar na vele onderhandelingen hebben we vandaag nog maar één stemming nodig om het doek definitief te doen vallen over die verouderde instelling. Helaas, de collega’s waar ik een jaar geleden nog mee onderhandelde, doen vandaag alsof ik vier jaar stilgezet heb. Voor hen is het een manier om nog niet te beslissen, om tijd te kopen terwijl hun voorzitters een federale regering proberen vormen. Maar voor mij doet het pijn om die leugens te horen. Politiek is een harde stiel, dat weet ik, maar het blijft toch iedere keer een harde vaststelling. Mijn wens voor 2025 is dat ons werk niet wordt tenietgedaan, dat de politiek moed toont, en dat de Senaat wordt afgeschaft.
En weet je vrienden, mijn vechtlust om daarvoor te strijden is vandaag nog net zo groot als voor de verkiezingen.
Misschien heb ik vandaag zelfs méér energie dan een jaar geleden. Want ik zie wat men van plan is in de Vlaamse regering. Er komen steeds meer regels en er is steeds minder vertrouwen in de burger.
Ik zie wat men van plan is in het onderwijs. Ik ben zelf voogd van een minderjarige vluchteling, die goed onderwijs nodig heeft, en ik diep bezorgd over de dalende onderwijskwaliteit. De zwaksten in onze samenleving zullen daar de eerste slachtoffers van zijn, en op lange termijn zullen we allemaal verliezen.
En ik zie hoe men probeert om de liberalen te begraven. Omdat ze weten dat onze ideologie nog steeds populair is, ook al gaat het de partij even wat minder voor de wind. Omdat ze weten dat wanneer we terugkomen, we sterker zullen zijn dan ooit.
2024 was een zwaar jaar. 2025 wordt een strijdvaardig jaar. We laten ons niet meesleuren in negativisme, maar wandelen met opgeheven hoofd de toekomst tegemoet. De enige gelijkenis die de start van dit jaar heeft met vorig jaar, is dat ik weet dat jullie er weer bij zullen zijn.
Meer heb ik niet nodig om te weten dat het een goed jaar wordt.
Geniet van de feestdagen, van elkaar, en van het leven. Hef het glas, dans met elkaar, en heb vertrouwen dat morgen steeds weer beter zal zijn dan gisteren. Ik zie jullie graag.
We drinken er nog ene op!
Veel liefs,
Stephanie
