Politiek op zijn D'Hoses...

Mijn ouders waren kleine zelfstandigen. Ze werkten hard, maar vonden dat niet erg. Ze genoten van het dagelijkse contact met mensen van allerlei pluimage: jong of oud, man of vrouw, arm of rijk, links of rechts, het maakte allemaal niet uit, zolang het maar oprecht was. Zo is het bij mij ook...

Mijn ouders waren kleine zelfstandigen. Ze werkten hard, maar vonden dat niet erg. Ze genoten van het dagelijkse contact met mensen van allerlei pluimage: jong of oud, man of vrouw, arm of rijk, links of rechts, het maakte allemaal niet uit, zolang het maar oprecht was.

Zo is het bij mij ook: ik wil mensen voelen. Of het nu op een burendrink, tijdens een wedstrijd van de AA Gent Ladies of op café is.

Want: politiek is geen bijberoep.

Maar dat wreekt zich soms. Vorig jaar werd ik met de neus op de feiten gedrukt: mijn hart maakte overuren en slapen lukte niet meer. Mijn geest wilde nog wel, maar mijn lichaam was helemaal op. Door dit alles besef ik meer dan ooit dat we allemaal mensen zijn en het iedereen wel eens te veel wordt. Laten we elkaar dus op elk moment met respect behandelen, weg van de straatge-vechten op sociale media, weg van het grote gelijk. 

Want: politiek is geen spelletje. 

Politiek is wat ik ben. Politiek is wat ik doe.

Dus doet D’hose door!