Gelukkig nieuwjaar!
Beste vrienden,
2019 loopt op zijn einde, 2020 staat voor de deur. Als mens was het een goed jaar. Na vele jaren aan de weg timmeren ben ik in mei dankzij jullie steun Vlaams volksvertegenwoordiger geworden. Met een resultaat waar ik van droomde, maar waar ik nooit op had durven hopen. Ik ben jullie enorm dankbaar en zal er ook alles aan doen om jullie stem met trots en daadkracht te vertegenwoordigen.
Dat brengt mij bij 2019 als politicus. Het is een understatement om te zeggen dat 2019 politiek minder warm was. Extreme partijen scheerden hoge toppen in de verkiezingen, de maatschappij verruwt. Er was de brand in het opvangcentrum van Bilzen, er wordt een cultuurstrijd uitgevochten waarbij men de Vlaming in goede en slechte Vlamingen probeert op te delen. Het ontbreekt aan antwoorden op de vele vragen en onzekerheden die de burger angstig maken.
Er wacht ons als politici een grote taak in 2020. Maar het is naïef om te denken dat de antwoorden enkel vanuit de politiek kunnen komen. Politici moeten meer zijn dan een doorgeefluik van de stem die ze vertegenwoordigen. Ze moeten de mensen ook antwoorden geven, duidelijk maken waarom bepaalde oplossingen niet mogelijk zijn en waarom andere oplossingen net wel goed zijn. Ze moeten de stem niet enkel volgen, maar ook durven voorop lopen en burgers meenemen. En de zwijgende meerderheid, die veel gematigder is dan wat je zou afleiden als je 10 minuten reacties op twitter leest of uitspraken hoort van bepaalde politici, die moet samen met de politici zorgen dat die stem gehoord wordt.
Dat mag je van mij verwachten. Geen zwart wit denken. Maar wel pragmatische antwoorden en oplossingen. Zoals bijvoorbeeld in het debat over de besparingen in de cultuursector. Als elke sector een inspanning doet, dan is het billijk dat die ook gevraagd wordt van de cultuursector. Maar de manier waarop je dat doet is een ander verhaal. Ik was dan ook erg tevreden dat na de consternatie en polarisering, de minister president en minister van Cultuur mijn voorstel overgenomen heeft om de projectsubsidies, die vele jonge kunstenaars de mogelijkheid heeft om te ontdekken en door te groeien te ontzien en de besparingen beter verdeelt zodat ook de cultuursector op een gezonde manier kan blijven groeien.
Dergelijk pragmatisme zal ook nodig zijn om op federaal niveau een regering te vormen. Wie de stem van de kiezer misbruikt om te beweren dat er geen compromis meer mogelijk is in dit land dwaalt en ontdoet zichzelf van de verantwoordelijkheid die elke politicus heeft: oplossingen en antwoorden zoeken. Hoe moeilijk de kaarten ook verdeeld worden. Heeft de kiezer gelijk of ongelijk? De kiezer beslist. En de kiezer zegt ook ‘foert, aan die cinema doe ik niet meer mee’. Dus laat ons stoppen met die cinema en kijken wat wel kan. En het is mijn vaste overtuiging dat er veel mogelijk is als voldoende politici hun nek iets verder durven uitsteken dan een enge interpretatie van de verkiezingsuitslag waarachter velen zich vandaag verbergen.
Ik roep jullie op vrienden, om jullie niet te laten meeslepen in een verhaal van polarisatie en negativiteit. Want als de stem van de gematigdheid zich niet laat horen, zijn we veroordeeld tot de stem van de extremen. En ik zal alles in het werk stellen om opnieuw meer mensen warm te maken voor politiek, voor gematigdheid en voor het gezond verstand. Want oplossingen komen er niet door te toeteren, wel door te luisteren naar de mensen, in dialoog te gaan, mensen te overtuigen en zelf overtuigd te worden. Door ook als politicus moedig te zijn. Of zoals Winston Churchill het ooit zei: ‘Courage is what it takes to stand up and speak; courage is also what it takes to sit down and listen.’
Vrienden, ik wens jullie een aangename eindejaarsperiode en een moedig 2020.
