Opiniestuk: Seksisme in de politiek
Meer vrouwen in de politiek, het heeft weinig zin wanneer het in de hoofden nog gedeeltelijk fout zit. Het machogedrag van weleer schuilt nog steeds bij een hardnekkige minderheid in de wetstraat en daarbuiten. Tijd om dit taboe opnieuw te doorbreken.
Ooit al gehoord van de potloodtest? Ik ook niet toen ik net van de universiteitsbanken op een kabinet terecht kwam. Het was één van de eerste opdrachten waar een vooraanstaand politicus mij aan wou onderwerpen.
Enkele jaren later verving ik mijn baas op een bijeenkomst van ondernemers. “Of ik van de catering was?”, werd me vlakaf gevraagd. Toegegeven: ik heb er toen mijn beste speech ooit aan te danken. Vol van woede en verontwaardiging.
We zijn nu dertien jaar verder. Zelf prijs ik me gelukkig dat prestaties en werklust wel degelijk beloond worden. De schunnige opmerkingen komen niet elke dag voor en al helemaal niet in mijn naaste werkomgeving. Toch merk ik ze nog steeds bij een hardnekkige minderheid. Bij andere vrouwen hoor ik dezelfde geluiden. Nog steeds zijn er mensen die vrouwen eerder beoordelen op uiterlijk, kleren en uitstraling. Ze vinden dat we er maar moeten tegen kunnen.
Het stoort me enorm dat we er na drie feministische golven nog steeds niet helemaal zijn. De wereld van de politiek is geen uitzondering: uit een onderzoek van Knack blijkt dat 70 % van de vrouwen in hun carrière al te maken kreeg met ongewenst seksueel gedrag. Bijna 40 % moest schunnige opmerkingen over haar uiterlijk verdragen. In alle sectoren blijft er een minderheid vasthouden aan de achterhaalde macho-mentaliteit.
Vreemd is dat. We hebben nu immers quota, streefcijfers en maatschappelijke druk om meer vrouwen aan de top te krijgen. Dat zorgt voor barsten in het glazen plafond. Het Vlaams parlement telt bijvoorbeeld 55 vrouwelijke parlementsleden. Nergens in Europa zetelen er meer. En toch blijven die Middeleeuwse gedachten bij een kleine groep overeind. In een tijdperk waarin we mogelijk de eerste vrouwelijke Amerikaanse president krijgen, moeten we dit blijven aankaarten.
Want eerlijk: we zijn het beu. Wat voor zin heeft om meer vrouwen aan de top te krijgen wanneer het in de hoofden nog niet helemaal juist zit? Een papieren gelijkwaardigheid is niet veel waard wanneer vrouwen op een andere manier blijven benaderd worden.
Helaas is er geen pasklaar antwoord voor dit probleem. Geen wet of intern regelement gaat er iets aan kunnen. Het moet van ons allemaal komen, mannen en vrouwen, van baas tot medewerker. Merk je de zoveelste misplaatste mop van die éne gedateerde macho? Ga niet mee in het monkellachen, reageer, laat zien dat je echt gelooft in wat wij in de politiek altijd naar buiten uitdragen: een samenleving op basis van gelijkwaardigheid. Voor elke vrouw die nu aan haar carrière begint, hoop ik dat dit probleem over dertien jaar voorgoed verleden tijd is.
